MICHAELIS (1922-2007)
De dichter van deze week heeft een betrekkelijk klein oeuvre achter gelaten: haar “Verzamelde gedichten” heeft minder dan 250 bladzijden.
Het werk van Hanny Michaelis (1922-2007) is wel als existentialistisch omschreven. Voor zover ik me daarbij überhaupt een voorstelling kan maken, vind ik dat niet voor haar gedichten gelden. Deze beschouw ik eerder als sober, kwetsbaar en vol mededogen.
Zij werd geboren in Amsterdam, waar zij ook overleed. Haar beide ouders waren in de tweede wereldoorlog in het kamp Sobibór omgekomen. Zelf was zij in Nederland waar zij lange tijd ondergedoken was, Hierover schreef zij in haar oorlogsdagboek dat na haar dood verscheen.
Een lang interview met haar werd in 2003 uitgezonden.
Zij is bij velen vooral bekend als vrouw (1948-1959) van Gerard Reve. Hier wil ik graag haar nog steeds onderschatte poëzie prijzen, naar mijn mening een van de grootste naoorlogse dichters. Haar werk werd o.a. onderscheiden met de Jan Campert-prijs en de Anna Bijns Prijs.
Het gedicht van deze week is een voor haar kenmerkend liefdesgedicht met een tastbare beeldspraak. Het is voor het eerst gebundeld in “Water uit de rots” (1957) hier uit de bovengenoemde bundel (1996).