388 berichten.
schreef op maart 4, 2018
om
5:10 pm
Wat een prachtig, melancholiek gedicht van Hessels, terecht aan de vergetelheid ontrukt. Ik ken zijn ‘Dichten is dromen met open ogen’ uit dezelfde bundel.
schreef op maart 3, 2018
om
2:24 pm
Hieronder de reacties op het gedicht van week 09:
Bomans-De dubbelganger
Bomans-De dubbelganger
schreef op februari 25, 2018
om
7:29 pm
@ Marije
Altijd de mengeling van ernst en spot.
Dank voor het bericht.
Altijd de mengeling van ernst en spot.
Dank voor het bericht.
schreef op februari 25, 2018
om
4:00 pm
Ik vind vind het een grappig gedicht. Een beetje a la Brigitte Kaandorp"Ach, leef jij even voor mijn vandaag...?!
schreef op februari 25, 2018
om
2:53 pm
@ Loukie
Jij bedankt voor je reactie. Het gedicht kenmerkt de scherpe observator Bomans.
Jij bedankt voor je reactie. Het gedicht kenmerkt de scherpe observator Bomans.
schreef op februari 25, 2018
om
2:51 pm
@ Linda
Leuk weer een reactie van je te krijgen. Als dichter was Bomans inderdaad geen grootheid, zoals ik schreef.
Dank voor het bericht.
Leuk weer een reactie van je te krijgen. Als dichter was Bomans inderdaad geen grootheid, zoals ik schreef.
Dank voor het bericht.
schreef op februari 25, 2018
om
8:05 am
Tekst dichter me uit het hart gegrepen en beschrijving Bomans helemaal waar. Dank je wel.
schreef op februari 25, 2018
om
1:41 am
Leuk gedicht voor een ex Hollander, had veel plezier met 't taal gebruik, alleen heeft hij er geen mooi eind aan gemaakt.
Ik herinner me Bomans vaag dus heb geen ervaring met z'n gedichten
Linda
Ik herinner me Bomans vaag dus heb geen ervaring met z'n gedichten
Linda
schreef op februari 10, 2018
om
4:47 pm
Hieronder de reacties op het gedicht van week 06:
(voor Riekus Waskowsky)-Loesberg
(voor Riekus Waskowsky)-Loesberg
schreef op februari 4, 2018
om
2:50 pm
@ Anke
Dank voor de reactie.
De dichter was een scherpe, venijnige en kwetsbare man met een groot talent. Die kwaliteiten zorgden voor veel conflicten en droegen bij aan zijn ondergang. Van het talent kunnen we nog steeds genieten.
Dank voor de reactie.
De dichter was een scherpe, venijnige en kwetsbare man met een groot talent. Die kwaliteiten zorgden voor veel conflicten en droegen bij aan zijn ondergang. Van het talent kunnen we nog steeds genieten.
schreef op februari 4, 2018
om
9:23 am
Dit gedicht schuurt en knettert, is een beetje boosaardig, maar de uitleg van Bert geeft begrip. Ik vind het beeld dat je in een leeghoofd van alles kunt klutsen (zoals nepnieuws bijvoorbeeld) heel pregnant. De dichter zelf is verre van een leeghoofd.
schreef op januari 28, 2018
om
12:15 pm
Hieronder de reacties op het gedicht van week 4:
Theologie-Teister
Theologie-Teister
schreef op januari 21, 2018
om
1:14 pm
@ Karin
Dank voor de reactie en je waardering. Het gaat om "het grote beeld".
Dank voor de reactie en je waardering. Het gaat om "het grote beeld".
schreef op januari 21, 2018
om
3:53 am
Het is inderdaad opvallend hoeveel beeldjes aangeboden worden van "het grote beeld". Niet alleen in kerken natuurlijk. Overigens een leuk gedicht, herkenbaar.
schreef op januari 1, 2018
om
1:19 am
Hieronder de reacties op het gedicht van week 52:
Hooft: Geswinde grijsart die...
Hooft: Geswinde grijsart die...
schreef op december 27, 2017
om
1:14 am
@ Laurens
Het eerste deel is het makkelijkst te verklaren: Mithra is een zonnegod uit een Aziatische religie die in Rome veel aanhang kreeg in de eerste eeuwen van onze jaartelling. Hooft vergeleek zijn geliefde met de stralende zon.
Het tweede deel is lastiger: de geleerden zijn het daarover niet eens. De meest gehoorde verklaring is dat Granida begrepen moet worden als Gran-ida. “Gran” is groot in het Italiaans en ”ida” is een anagram van “dia” de vrouwelijke vorm van het Latijnse “dius” = goddelijk. Dan zou het tweede deel dus betekenen “grote godin”. Dat leek mij al met al redelijk, ware het niet dat een eerdere door Hooft aanbeden vrouw door hem Dia werd genoemd en daadwerkelijk Ida (Quekels) heette. Hij zou dan dus zijn latere vrouw een bijnaam geven die verwijst naar een eerdere vlam!
Granida is overigens ook de naam van een toneelstuk van Hooft.
Het eerste deel is het makkelijkst te verklaren: Mithra is een zonnegod uit een Aziatische religie die in Rome veel aanhang kreeg in de eerste eeuwen van onze jaartelling. Hooft vergeleek zijn geliefde met de stralende zon.
Het tweede deel is lastiger: de geleerden zijn het daarover niet eens. De meest gehoorde verklaring is dat Granida begrepen moet worden als Gran-ida. “Gran” is groot in het Italiaans en ”ida” is een anagram van “dia” de vrouwelijke vorm van het Latijnse “dius” = goddelijk. Dan zou het tweede deel dus betekenen “grote godin”. Dat leek mij al met al redelijk, ware het niet dat een eerdere door Hooft aanbeden vrouw door hem Dia werd genoemd en daadwerkelijk Ida (Quekels) heette. Hij zou dan dus zijn latere vrouw een bijnaam geven die verwijst naar een eerdere vlam!
Granida is overigens ook de naam van een toneelstuk van Hooft.
schreef op december 26, 2017
om
9:29 pm
Waarom noemde hij haar Mithra Granida?
schreef op december 26, 2017
om
4:49 pm
@ Manfred Horstmanshoff
Dank voor de reactie. Prettig dat de aantekeningen in de smaak vallen. Deze zijn voor een deel ontleend aan anderen, voor een deel van eigen makelij. Toevallig heb ik het gedicht vanmiddag ook voorgelezen in eigen kring, om het te verduidelijken
Dank voor de reactie. Prettig dat de aantekeningen in de smaak vallen. Deze zijn voor een deel ontleend aan anderen, voor een deel van eigen makelij. Toevallig heb ik het gedicht vanmiddag ook voorgelezen in eigen kring, om het te verduidelijken
schreef op december 26, 2017
om
3:37 pm
Wat een schitterend gedicht van Hooft! Prachtig die omslag halverwege van snel naar langzaam verlopen van de tijd. Eigenlijk moet je het hardop lezen. Dan wordt het nog duidelijker en gemakkelijker te begrijpen. Prima aantekeningen overigens. Dank!
schreef op december 10, 2017
om
12:00 pm
Hieronder de reacties op het gedicht van
Week 49-2017
Ducal: Betrapt
Week 49-2017
Ducal: Betrapt