@ Linda

Leuk weer een reactie van je te krijgen. Als dichter was Bomans inderdaad geen grootheid, zoals ik schreef.
Dank voor het bericht.

Leuk gedicht voor een ex Hollander, had veel plezier met 't taal gebruik, alleen heeft hij er geen mooi eind aan gemaakt.
Ik herinner me Bomans vaag dus heb geen ervaring met z'n gedichten

Linda

@ Anke

Dank voor de reactie.
De dichter was een scherpe, venijnige en kwetsbare man met een groot talent. Die kwaliteiten zorgden voor veel conflicten en droegen bij aan zijn ondergang. Van het talent kunnen we nog steeds genieten.

Het is inderdaad opvallend hoeveel beeldjes aangeboden worden van "het grote beeld". Niet alleen in kerken natuurlijk. Overigens een leuk gedicht, herkenbaar.

@ Laurens

Het eerste deel is het makkelijkst te verklaren: Mithra is een zonnegod uit een Aziatische religie die in Rome veel aanhang kreeg in de eerste eeuwen van onze jaartelling. Hooft vergeleek zijn geliefde met de stralende zon.
Het tweede deel is lastiger: de geleerden zijn het daarover niet eens. De meest gehoorde verklaring is dat Granida begrepen moet worden als Gran-ida. “Gran” is groot in het Italiaans en ”ida” is een anagram van “dia” de vrouwelijke vorm van het Latijnse “dius” = goddelijk. Dan zou het tweede deel dus betekenen “grote godin”. Dat leek mij al met al redelijk, ware het niet dat een eerdere door Hooft aanbeden vrouw door hem Dia werd genoemd en daadwerkelijk Ida (Quekels) heette. Hij zou dan dus zijn latere vrouw een bijnaam geven die verwijst naar een eerdere vlam!
Granida is overigens ook de naam van een toneelstuk van Hooft.

@ Manfred Horstmanshoff

Dank voor de reactie. Prettig dat de aantekeningen in de smaak vallen. Deze zijn voor een deel ontleend aan anderen, voor een deel van eigen makelij. Toevallig heb ik het gedicht vanmiddag ook voorgelezen in eigen kring, om het te verduidelijken

Heel mooi. Je voelt de verwarring en ongerustheid van het kind.