Geachte heer Mostert,

Hierbij mijn reactie op gedicht 33:

Een aangrijpend sonnet over liefdesverdriet dat altijd duurt. Ik houd van deze dichtvorm en waardeer de begrijpelijke dichttrant van Brederode. Dank voor uw heldere toelichting en de betekenisverklaring van die oude woorden.
Dit sonnet brengt me meteen bij de sonnetten van Petrarca in de bundel “De mooiste van Petrarca” ( samengebracht door Koen Stassijns en Ivo van Strijtem en vertaald door Ike Cialona e.a.)
De eerste strofe van sonnet 95 getuigt van Petrarca’s onmacht zijn verdriet te beschrijven over de onbereikbaarheid van zijn geliefde Laura:

O, als ik ooit zo goed in verzen dwing
al wat ik in mijn hart bedwingen moet,
dan bracht ik ook het allerwreedst gemoed
door meelij wel tot droeve mijmering.

Met vriendelijk groet,
Minke Slok- Zwaan

Wat een prachtig en ontroerend gedicht! Bredero mag dan geen ‘geleerde’ poëzie schrijven, maar zijn gedicht staat wel in een klassieke traditie, die teruggaat op de Hellenistische en Romeinse liefdespoëzie, het genre paraklausithuron, gedichten voor de dichte deur van de geliefde. Een verhelderend artikel hierover in: Hermeneus 63-2 M. d'Hane-Scheltema, Serenades voor een dichte deur. Er zijn ook prachtige parallellen met liederen van Schubert.

http://hermeneus.tresoar.nl/titels.php?trefw=Paraklausithuron

Je moet even door-scrollen naar p. 143-148.

Mooi gekozen, hoffelijk ingeleid en ook deskundig in kader gezet door de Nieuwsbrief over ‘zondagsdichters’. Heel gevoelig en deskundig gedaan.

Dit gedicht spreekt me wel aan, de positieve beleving van de tuin. Ik beleef dat zelf als ik wat moe of chagereinig de tuin in ga en me al gauw beter voel. 'T lijkt een éénvoudig gedicht maar 't gaat dieper dan je verwacht. Excuses voor m'n slechte Nederlands, ga nu m'n tuin in om onkruid te wieden, dat is ook 't beleven van de tuin !

Origineel gedicht, leuk! Is helemaal niet zo ondoorgrondelijk. Ik begrijp alleen het boze niet. Ik vind dat turnen altijd wel wat beangstigend, maar dat is iets anders.