Met zo veel empathie zal nooit iemand (laat staan een dichter) bij het leven van een schoenpoetser hebben stilgestaan. In plaats van de eigen zielenroerselen die van de (letterlijk) nederige man centraal stellen. Mooi en sympathiek.
Anke

Door allerlei ellende las ik nu pas Elschots Van der Lubbe.
De opdracht aan Vestdijk heeft ongetwijfeld met Forum te maken, Elschot droeg ook een gedicht en zijn Kaas, dat in Forum gepubliceerd werd, aan Greshoff op.

Dat het gedicht Vestdijk zeker niet onberoerd heeft gelaten blijkt uit zijn Grafschrift uit 1934:

Grafschrift

Zijn kop was te Mongoolsch voor deze lagen landen,
En voor het licht waren zijn oogen veel te dof.
Ook ongeboeid hield hij stijf uitgestrekt zijn handen,
En werd zelfs nog uitgevloekt door Dimitroff,

Die anders toch zoo weerzinwekkend grof
Zijn geestverwanten niet pleegt aan te randen!
Dan was er nog een graaf, die riep: ‘Je kop op, schoft!’
Hij deed het, – maar hij zweeg van Duitsche binnenbranden.

Trap op trap af door zalen, vlammend of gedoofd.
Kop op kop af: wij spreken van hoofd
Bij wie én vriend én vijand als een botterik verwenschen...

De schizophrenen en de simpelen van geest –
Bij oude Christenen, Hussieten, Albigenzen –
Zijn voor het ideaal altijd de beste mest geweest.

Heeft iemand een idee waarom Elsschot zich met het gedicht over Marinus van der Lubbe zich tot Vestdijk richt?

Opvallend is de rol van de nachtegaal in dit gedicht die vaak in religieuze poëzie voorkomt.
Dick de Vos schreef een boek over de rol van deze zanger in de literatuur: Ode aan de nachtegaal. Portret van een onsterfelijke zanger.

Prachtig gedicht. Het doet me denken aan Rilke, Archaïscher Torso Apollos, zie b.v. https://beeldgedicht.info/poezie/algemeen/rilke-apollo/. Zou het kunen dat Van Wilderode dit kende?

Prachtig, die De Genestet. Je hebt groot gelijk dat je oude dichters naar voren haalt. Daar is veel moois te vinden.

Een prachtig gedicht als een mokerslag, maar toch herkenbaar (helaas). Je zou overal "kan" voor willen zetten (zuiverheid kan hypocrisie opwekken), maar dan zou de impact verloren gaan. De kracht zit in de spiegeling. De illustratie (die erbij hoort, neem ik aan) is curieus, want de handen reiken juist naar elkaar en raken vervlochten. Tot slot: waarom heet het Atlas?